Ik geloof dat als je iets leest je van binnen voelt of dat jouw waarheid is, dat je iets van wat je leest of misschien wel hoort resoneert met een deel in jou. Ook denk ik niet dat er 1 ultieme waarheid is, ja waarschijnlijk als je dood bent, maar in dit leven niet. We weten gewoon heel veel dingen niet en dat vindt ik mega interessant. Af en toe raak ik zoek in dit doolhof van waarheden en voel ik mijn eigen trilling niet meer waardoor ik mijn waarheid kwijt ben. Dit gevoel is beangstigend en op die momenten voelt het alsof ik geen vaste grond onder mijn voeten heb. Ik moet dan vertrouwen op dingen die ik weet vanuit een herinnering uit het verleden waarin mijn waarheid wel voelbaar was. Momenteel zit ik in zo’n moment, een moment waarin ik mezelf moet vertellen dat ook dit weer over gaat. Het voelt als ik moet kiezen tussen leven en dood want alles is beter dan op dit punt blijven staan. Mijn lichaam voelt letterlijk ziek en ik voel dat grijs niet mijn kleur is. Schrijven geeft me houvast en dat is nu even het enige wat ik kan doen aangezien mijn dochter vakantie heeft en dus mijn ochtend routine, wat toch wel een echte lifesaver blijkt te zijn, in de war is. Ook confronteert dit me met hoe kwetsbaar het nog is wat ik heb opgebouwd of dat ik er aan toe ben om een volgende stap te zetten in mijn helingsproces. Op dit moment zie ik het dus even niet. Het woord overgave spookt door mijn hoofd en net toen ik onder de douche stond en tegen mezelf zie, laat het maar over je heen komen, geef je maar over voelde ik even een soort van rust, een acceptatie van wat is. Vervolgens werd ik weer afgeleid door mijn dochter en voelde het weer als overleven. Ik kan niet zoveel extra input op dit moment aan en zou nu graag een struisvogel willen zijn, of een egel in een winterslaap. Veilig verborgen voor de harde buitenwereld die momenteel natuurlijk gewoon mijn innerlijk reflecteerd. Ik hou me nu gewoon even vast aan het; ook dit gaat weer over en probeer me over te geven op de momenten dat ik daar de rust en tijd voor heb.
-X- Marianne