Ik denk dat ik te veel positiviteit in me had vroeger, teveel positiviteit voor mijn omgeving. Elke dag wordt ik nog wakker met een soort van down gevoel en moet ik moeite doen om me blij te voelen. Vanmorgen ging ik mediteren en besefte dat ik geboren werd met de zelfde levensenergie als iedereen, met dezelfde wil om te leven als alle mensen om me heen en toch moet ik meer moeite doen dan bijvoorbeeld Daniël om de dag positief door te komen. Tot er vanmorgen iets open ging bij het besef dat ik net als iedereen geboren ben met evenveel levenslust en dat dat door omstandigheden onderdrukt is. Dit inzicht gaf me zoveel hoop omdat het betekend dat mijn omgeving me heeft beïnvloed op de momenten dat ik dit nog niet besefte en dit betekend ook dat ik dit kan veranderen en dat ik door te kijken naar mijn overtuigingen en patronen en bewust te luisteren naar wie ik echt van binnen ben mijn leven kan leven vanaf een ander startpunt. Het sombere gevoel is niet van mij, het is aan me gaan plakken door de dingen die ik heb mee gemaakt en ik ben me daar mee gaan identificeren, maar ik ben dat gevoel niet! Het heeft zelfs niks met mij te maken. En natuurlijk weet ik al heel lang dat het zo in elkaar zit, alleen vanmorgen voelde ik het echt van binnen. Zelfs met woorden kan ik niet uitdrukken hoe het voelde, het enige wat ik kan zeggen is dat het voelde als er een deur op ging, een deur naar een lichtheid die zo fijn aanvoelt en ik ben daar onwijs dankbaar voor.
En daarom heet het ook hersenspinsel en meer… hahaha
Liefs!!